วันเสาร์ที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2562

วาวน้ำ+โค้ชหนึ่ง ทำธุรกิจอายุ13,20ต้นๆ







ตอนที่1

7:40 ร้านที่บ้านเริ่มเศรษฐกิจไม่ค่อยดีตอนอายุ13 ไปเอาของในร้านแม่ที่สำเพ็ง มาขี่จักรยานขายในหมู่บ้าน ทุนคืนแม่ กำไรเราได้
คุณพ่อคุณแม่เลี้ยงเรามาว่า อยากทำอะไร ทำเลย อยากเป็นอะไร เป็นเลย
12:50 เอาเงินเก็บใส่กระปุก เริ่มมีเงินหลักพัน ถามตัวเองว่า:เฮ้ยจะทำอะไรต่อดี
13:08 อายุ13-14 เริ่มดูเทร็น อะไรขายดี จะทำ ตอนนั้นรูมแบนเป็นยางถักจากอเมริกา ทุกคยต้องมี ขายดี พ่อแม่ต้องซื้อให้ลูก
หนูเอามาลงออนไลน์ คยยังไม่ค่อยรู้จักออนไลน์มาก มาเจอเราเจ้าแรก ตอนนั้นขายได้เงิยเฉียด7-8หมื่น คิดว่าต้องยาวแน่นอน ปรึกษาแม่ แม่บอกทำเลยลูก จึงไปลงโฆษณากัลกูเกิลหน้า1 ทุ่มสุดตัว ปรากฏว่าเทร็นหมดพอดี เงินหมื่นหมด กลับมาเหลือเงิน100 น้ำตาไหลนิดหนึ่ง
ไปบอกแม่:ดีใจด้วยนะลูก หนู:ดีใจอะไรแม่
แม่:หนูจะได้มีประสบการณ์ ต่อไปทำอะไร แม่เรียกว่าล้มละลายแล้วกัน หนูดูเพื่อนหนูสิ มีใครล้มละลายอายุเท่านี้ 14ปี แล้วถ้าหนูไปเจออะไรต่ออายุ
20กว่า หนูอาจจะเจ็บกว่านี้ก็ได้...
17:00 เริ่มออกบูธครั้งแรกในชีวิต โทรหาออร์เกไนซ์ ไม่กล้าคุย บอกแม่ ให้คุยให้หน่อย ว่าจะต้องทำยังไง แม่:ไม่ ต้องทำเอง...พอได้เงินมาก็สต็อกเพิ่มหมดเลย
24:03 แม่ไม่เคยบอกเราเลยว่า อะไรควรไม่ควร แม่เพียงแต่บอกเราว่า ให้เจอเองแล้วชีวิตจะเป็นยังไง
26:35 ผมลงมาข้างล่าง ตี3เห็นพ่ออายุ80กว่ายังทำงานอยู่ ตอนนั้นด่าตัวเอง แล้วแกทำอะไรอยู่ เราไปถามเค้า พ่อ:ไม่ต้องมายุ่ง...
พ่อพูดเสมอ:คนรวยคือคนที่โชคดีเท่านั้น ฝังอย่างนี้มาตั้งแต่เด็ก คนรวยไม่ต้องพยายามเยอะ พยายามเยอะ ไม่เท่ากับโชคดี
ช็อตตี3เป็นจุดเริ่มต้น ผมหางานทำ...
ผมขายเสื้อผ้าผู้หญิง ไปตั้งอยู่อาทิตย์หนึ่ง แทบจะขายไม่ได้...
วันนั้นตลาดรถไฟฝนตกหนัก หลังคาถล่ม เฉียดหน้าผมไปนิดเดียว ถ้าผมก้าวไป ไม่มีผมในวันนี้ ผมจึงเลิกดีกว่า
https://youtu.be/f5bfI8Qp_Uw



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น