วันพุธที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2561
มรดกกรรม /พรรษมน ผ่องพักตร์/ให้คุณค่ากับเงินมากกว่าให้เวลาแก่กัน
เงินซื้อเวลา
https://youtu.be/jBgICPf45nc
คลิปเรื่อง มรดกกรรม1:https://m.youtube.com/watch?v=swSD7UwIoFU
พรรษมน ผ่องพักตร์อายุ44ปี อาชีพช่างปิดทองพระพุทธรูปและสอนงานนี้ด้วย คุณพ่อเป็นสัสดีข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ฐานะทางบ้านดีไม่ขัดสน มีพี่น้อง3คน เธอเป็นคนสุดท้อง พี่สาวคนโตและพี่ชาย ชีวิตเปลี่ยนแปลงเมื่อ14ต.ค คุณพ่อมีส่วนตรงนี้ ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงลาออกจากราชการ ทุกอย่างในชีวืตหายไปหมดเลย ต่องขายบ้าน ขายทุกอย่าง ไปซื้อบ้านหลังเล็กๆ เพื่อค้าขายทำอาหารตามสั่ง แม่ไม่เคยลำบาก ก็ต้องทำตรงนี้ เพื่อส่งเสียพี่สาว เรียนพยาบาลพระมงกุฏฯ พี่ชายเรียนเอกชน ชีวิตที่เหมือนเราสั่งได้ก็เปลี่ยนไป...
สิ่งที่คืดคือเราต้องเรียนให้จบ ทำอย่างไรก็ได้ไม่ให้จน เราจนไม่ได้ จนแล้วคนดูถูก ทำทุกอย่างที่หาเงินได้ ไปรับขนมมาขายที่รร. ทำกิฟช็อปไปฝาดขายที่ร้านใกล้ห้างไดมารู 15วันไปรับเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายของตัวเอง...จบสถาปัตย์ลาดกระบัง เรียนต่อฝรั่งเศสอีก4ปี มีชีวิตสุขสบาย
. . . . พี่ชายถูกยิงเสียชีวิต
“วันหนึ่งพี่ชายออกรถป้ายแดงมาอวดคุณแม่ บอกว่าเดี๋ยวจะไปบ้านที่เมืองกาญจน์ ไปไหว้คุณลุงคุณป้า คุณแม่บอกว่ามันดึกแล้ว แต่เค้าก็อยากไป ไปจนได้ ระหว่างทางขับรถไปจะถึงสายใต้ รถตายทั้งๆที่เป็นรถป้ายแดง แฟนที่ไปด้วยบอกว่าอย่าไปเลย รถใหม่ๆยังตายเลย เค้าบอกว่าคิดถึงคุณลุงคุณป้ามาก อยากไป เค้านั่งรถบขสสายใต้ไปไทรโยคจนได้ เค้าก็ได้ไปนอนค้าง1คืน ขากลับออกจากไทรโยคตี4 มาขึ้นรถบขสตี5 เข้ากรุงเทพฯ ก็มีการปล้นเกิดขึ้น เค้ายิงกราดขึ้นมาบนรถ พี่ชายถูกยิงทะลุหลังหมด ตาย คุณป้าไม่กล้าบอกคุณแม่ว่าพี่ชายตาย
แต่คืนนั้นเนี่ยะ ดิฉันยังนอนอยู่ แล้วเห็นพี่ชายมาเปิดมุ้งดูว่าน้องยังนอนอยู่ ตอนนั้นดิฉันไม่รู้ว่าพี่ชายเสียแล้ว แต่ที่บ้านคุณป้ามากับลูกชาย บอกให้คุณแม่ไปไทรโยค พี่ชายไม่สบาย ดิฉันงัวเงียลงมา เอะอะอะไรกัน เมื่อกี้เรายังเห็นพี่ชายมาเปิดมุ้งดูอยู่ ก็ตกใจ ก็ไปจุดธูปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ก็เลยเป็นว่าเราต้องไปรับศพพี่ชายกลับมา“
(คำสอนหลวงปู่จากเราขับรถชนที่บ้านโปร่งสามัคคี
“เหตุการณ์มันจะเกิด ดีที่มีบุญ ไม่งั้นจะมากกว่านี้
“คนกำลังจะตาย ดีนะที่มาวัดทัน“ “15ม.ค60)
แต่เมื่อวันที่เราไปเจอสภาพศพ พ่อแม่ พี่สาว หลาน ณ.วันนั้นที่เรานั่งอยู่ตรงห้องไอซียู...
(20.50) เราลืมอะไรไปหรือเปล่า เราคิดถึงแต่ปัจจัยมากไปหรือเปล่า โดยลืมไปว่า ยังมีคนข้างหลัง เค้าคอยเราอยู่ ที่เค้าคิดถึงเรา ที่เค้าเคยอยากได้อะไรจากเรา
แต่เราคิดเองว่า หาตังค์ตรงนี้ คนจะได้ไม่ดูถูก คนจะได้ไม่ว่า
แต่จริงๆ แม่กับพ่อ ไม่ใช่ แม่อยากให้ลูกกลับไปบ้าน แต่เราไม่คิดแบบนั้น คิดแต่เงิน
(25:34) เราไม่รู้จักพอ เราไม่รู้จักแบ่งเวลาให้เป็น ที่จะไปหาท่าน
ตรงนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกผิดมาตลอด
แล้ววันนั้นวิศวกรลงจากเครื่องบิน ลงทางด่วน ถูกรถชน เข้าไอซียู ไม่เกินชม. ตาย
ให้สติเราว่า คนเราไม่รู้ว่า(ตาย)ไม่เลือกวัย จะวัยแก่ วัยสาว วัยหนุ่ม วัยเด็ก ตายได้เสมอ
(22:57)รถที่มันเซฟตี้มากๆ จะทุบไม่แตก คนเขามาช่วย
รถพี่สาวขับลงคูน้ำที่เป็นขี้โคลน มันเกิดอาการติดเชื้อ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น